بسم الله الرحمن الرحیم
خود شناسی وجهان بینی
این پدیدآمده ازکتم عدم -- بس پدیدآمدگان می بیند
این پدید آمده را خوش بنگر -- کو پدیدآمدگان می بیند !
.
بیگانگی مربیان
آنکه پروردت زتو بیگانه بود .. . بی خبر بود ازتوگر همخانه بود
جانشین رب شد اندر پیش تو ... شد زدستت لاجرم این خویش تو
بر خود آئی گر خدا ربت شود . .. عارف ومومن باین ره میرود
دووجهی بودن دین:
باگوش حس شنیدی موضوع دین حق را .. باگوش دیگر اما باید شنید جانا
زین گوش تا به آن گوش فرقیست بینهایت ... این نکته را بپرسید از رهروان دانا
گمراهی عجیبی گشت و جحا ب طرفه . . چیزی که می شنیدی با گوش حس دریغا....
صد باور ا ز توهم مارا فرا گرفته . . غافل شدیم واین شد باید چه کرد حالا..
ایضا
دین همانست که واعظ گوید . . لیکن اینکونه که فهمیدی نیست
گفت و تائید گرفت از قرآن . . میتوان گفت که تا ئیدی نیست
از خداوند ترا ترسانید . . لیکن اینگونه که ترسیدی نیست
فاش گویم به خودم معنی دین . . اینچه در وهم نشانیدی نیست
هان ارادت به خداوند ورسول .. این ارادت که تو ورزیدی نیست
معنی عالی ودانی چکنیم .. بهر تلفیق چو تمهیدی نیست
مشکل ومسئله رامیجویم . . قصدم ایرادی و تنقیدی نیست
علم ما مانده به ظرف پندار . . آن به جز سطحی وتقلیدی نیست
دانش ما چوبود عاریتی . . دانش اصلی و تجریدی نیست
ایضا
ای مردم لا مذهب حق است الا مذهب . . ای مردم با مذهب رنگ است وحنا مذهب
در عالم ناسوت است هم مذهب وهم الحاد .. لیک از ملکوت آمد وز سوی خدا مذهب......الخ
درمعنی دین
معنی دین است بیداری زخواب . . هرکسی جزاین بگوید رو بتاب
خواب حس برده است فکرت را به چاه .. با فریب مهتری ومال و جاه
بردل ما یقظه آور ای خدا . . بی نوایان را عطا فرما نوا ..
کهتری ومهتری:
اگر خواجه ای وز همه برتری .. وگربرده وچاکر دیگری
خدائی میان است وهم بندگی .. به کوی حقیقت کجا ره بری
معرفت و تقوی:
//معدن التقوی قلوب العارقین// . . قول پیغمبر بود این نکته بین
معرفت همراه تقوی لازمست . . تا بود تقوای انسان راستین
سالاری مردم جدی نست:
دانی آیا که مردمان جهان - چون گیاهان زخاک رو ئیدند
هرکه فهم سخن کند نشود - او به سالاری کسان پا بند
برده دار برده است
برده باشد در نهانی برده دار - خواهد او همجنس خود در استتا ر
خلق عالم برده یکد یگرند - که بود احوال جمله خواروزار
برهان حقا نیت دین
گفتا که جه دانی از براهین . . بردین خدا بگفتمش این
بطلان تعلقات دنیا ... اثبا ت کند حقیقت دین
ریشه وابستگیها=
طفل بر مادرش همی دل بست .. در بزرگی همان بجا مانده است
آنچنان بستگی اگر برود ... بستگی برجهان همی رفته است
باطن بت=
اگر بشکند بت بدون خطر . . سپس آوری بر درونش نظر
بچشم خرد بیگمان بنگری . . زنی بس فریبا در آن مستقر
خطای نخستین ما
خطاهای ما جمله از یک خطاست .. که گوئی خطای نخستین ما ست
سپردیم دل را به خلق جهان .. به غفلت که رب حقیقی خداست
.
شک بر شک
اگر شک اورم بر دین ومسلک به بنیاد چنین شک هم رود شک
شهود وتجربت شک برشک آرد در این شک ها سکوتی باید اینک
به مناسبت زلزله بم
یارب از حادثه ها روزنه ها .. بگشا از سر رحمت به ورا
جمع بسیا ر مصیبت زده اند .. ببر این سطوت نفس از من وما
ده بلائی که شود هادی دل .. نبرد فکر ت ما را به خطا
ایضا
تا ازین پیله نیائیم بدر .. از حقیقت نرسد هیچ خبر..
زلزله آمد وبشکست بسا .. پیله فکرت وبگشاد بصر
آن کثیری که زدنیا رفتند .. شبشان باد کنون صبح وسحر
راز این پرده نهانست زما دل غافل مکن اظهار نظر..
غافل شدن ازخود
من خودم بودم وندانستم .. که بشد آنچه که نبایستم
فرق خویش وکسان نفهمیدم .. خود به اغیار بسکه سنجیدم
بسکه در حصر دیگران بودم .. نه که خود عین همگنان بودم
محو شد هستی خدا دادی .. به نظر آمد این زیان عادی
لا جرم درد و رنج بی پایان .. به تبع آمد وبسی حرمان
هر کسی بیش وکم چنین حالی .. دارد و در تناسب اعمالی
خود گم گشته را چو یابد کس .. خویش را بهر خویش یابد بس
بیند او در همه جهان یکتاست .. سر خوش و با شکوه وبس زیبا ست فروردین87
طلب رفع ستم:
الهی نوان از ستمگر بگیر.. دعای ستمدیدگان را پذیر
شکستی بیاور به مستکبرین .. که گشتند اینک به دنیا امیر
تمدن کجا آدمیت کحا ! .. بشر مانده در جهل مزمن اسیر
به ظاهریکی قوم موسائی اند .. به باطن چو فرعون تیره ضمیر
فرو پاش این عده وعده را .. سلاح مخرب ازآنها بگیر
به فرعونیان آنچه کردی بکن .. نظیرش به این حاکمان شریر
کثیری عنایت طلب میکنند ... " وانت علی کل شئی قدیر"
به مستضعفان جهان رحمتی ... نبینند خودرا ضعیف وذلیل
نمانند در حال خوف وشکست .. شود چشمشان بر حقیقت بصیر
زتوفیق ناید درآنها غرور .. نگیرند غیر خدا را ظهیر
شناسند حق را زباطل درست .. بیابند بر دشمن خیره چیر
مفاسد مگر در جهان کم شود .. که گردیده تلی کریه و کبیر
زبر کن چنان قول صاحبدلان .. که این بیدلان را کند سربزیر
میان مظالم طلب میکنم ....پ که آید ولی خدا بر سریر
16/1 /80
ندارم هیچ
توشه ای من به کف ندارم هیچ .. آب دین غیر کف ندارم هیچ
چه حکایت بود خداوندا .. که براهت هدف ندارم هیچ
شاهد حال من توئی اینک .. که بسر جز اسف ندارم هیچ
رو به مشرق کنم ویا مغرب .. نظر بیطرف ندارم هیچ
خجلت از شیعه میکشم زیرا . رو به شاه نجف ندارم هیچ
عارفان از درون خود شادند .. در درونم شعف ندارم هیچ
عمل صالحم زخود خواهی است .. بیخود از خودبکف ندارم هیچ
هرچه بر حال خویش مینگرم .. غیر خوی سلف ندارم هیچ
چو نظر میکنم به دور زمان .. غیر عمر تلف ندارم هیچ
درصف اهل دل ندارم جا .. شوق رفتن به صف ندارم هیچ
خوفها باشدم زدون الله .. گوش بر لا تخف ندارم هیچ
گوهرم را طلب کنم یارب .. زانکه غیراز خزف ندارم هیچ
1368
ابیاتی است که در گذشته ها گفته شده وبرای فراموش نشدن اینجا منعکس شده است